De Corona-periode was voor alle muzikanten een hel natuurlijk. Optreden was niet mogelijk en zelfs repeteren was uit den boze. Hier en daar een live-stream, maar verder was er niet veel te doen. Dat was de periode dat de creativiteit van Juffr Jannie aangesproken werd. En daar kwamen best leuke dingen uit, zoals bijvoorbeeld het idee van ‘De Vijf van Jannie’. Het idee was om er een reeks intieme sessies van te maken waarin elke keer een thema centraal stond en elk bandlid zijn inbreng mocht doen voor ‘De Vijf van Jannie’. Het thema voor de eerste editie was Guilty Pleasures. Helaas is het idee nooit ten uitvoer gebracht, maar we willen jullie graag deelgenoot maken van onze eerste Vijf van Jannie. In dit blog drie vragen daarover aan Maurice.

Heb je iets met Guilty Pleasures?

“Zeker! Ik had het er laatst nog over met mijn kinderen. Die vroegen mij wat dat dan is. Ik antwoordde: een liedje wat je mooi vindt, maar waar je je eigenlijk een beetje voor schaamt. Vervolgens zette ik De Waarheid van Marco Borsato op. Dubbel guilty!”

Je mocht 3 nummers aandragen voor de Guilty Pleasures editie van De Vijf van Jannie. Welke waren dat?

“Dat weet ik niet meer precies, maar in ieder geval zal daar Mon Amour van BZN tussen zitten. Gezien mijn antwoord op vraag 1 hoort daar dus ook De Waarheid van Marco Borsato bij. Een goede derde guilty pleasure is voor mij het hele Songfestival repertoire. Daar ben ik stiekem een enorme fan van.”

Het nummer dat het gehaald heeft is inderdaad Mon Amour van BZN. Wat vind je zo mooi of bijzonder aan dit nummer?

“Dit is mijn eerste actieve herinnering aan muziek. Het schijnen ook mijn eerste twee woordjes te zijn geweest: Mon amour! Het is die piano aan het begin en die opbouw naar het eerste couplet, de accordeon en dan de apotheose van Annie Schilder in het tweede couplet: oui, mon amour!.”